| Odsłony: 472RUMBA
Historia
Rumba, podobnie jak inne tańce Ameryki Łacińskiej, powstała pod wpływem rytmów pierwszych niewolników afrykańskich. Początkowo rozwijała się głównie na Kubie, w swojej odmianie ludowej, i była tańcem bardzo erotycznym, przepełnionym gwałtownymi i wijącymi się ruchami bioder i całego ciała. Na Kubie tańczy się też liczne odmiany rumby towarzyskiej, różniące się głównie tempem).
W Europie rumba pojawiła się pod koniec lat 20. XX wieku. W Paryżu demonstrowała ją wtedy grupa kubańskich tancerzy. Początkowo taniec nie podobał się, był uważany za zbyt egzotyczny. Szybko spodobał się natomiast w Stanach Zjednoczonych.
Rozwój rumby towarzyskiej wiąże się z postacią słynnego londyńskiego nauczyciela tańca Pierre Laffite’a. W latach 30. i 40. doszło do sporów o ustanowienie jednego sposobu tańczenia rumby, która doczekałasię ówcześnie kilku odmian (europejskiej, amerykańskiej, kubańskiej). Ostatecznie za obowiązującą na turniejach uznano rumbę kubańską. Mniej wprawni tancerze tańczą uproszczoną odmianę kroków – tzw. Rumbę square.
Krok podstawowy (partner)
1. Obciążyć prawą nogę.
2. Lewa noga w przód
3. Powrót na prawą nogę
4. Lewa noga w bok
5. Obciążyć lewą nogę
6. Prawa noga w tył
7. Powrót na lewą nogę
8. Prawa noga w bok
Charakter tańca
Rumba nazywana jest tańcem miłości, to taniec całego ciała. Jego charakterystyczną cechą jest boczny, zmysłowy ruch bioder. W rumbie dominuje partnerka, która powinna być kusząca, uwodzić tancerza. Partner natomiast powinien ją prezentować, ale tak naprawdę samodzielnie prowadzić.
Technika
Kroki w rumbie stawiane są na całe stopy, tańczy się cały czas na tym samym poziomie, bez dodatkowych unoszeń i opadań, za to z charakterystycznym ruchem bioder. Rumba jest tańcem statycznym tańczonym praktycznie w miejscu.
Postawa
Postawa tancerzy powinna być wyprostowana, głowy uniesione do góry, ciężar ciała spoczywa na całych stopach.
Figury
Najważniejsze figury w rumbie to: obroty, New York, hand to hand, spot turn i inne.
Tempo
28-32 taktów na minutę
Takt
4/4
